Στρες – Άγχος – Κάνναβη

Παρασκευάς  Αρσενίου                                                          30/10/2019

Το θέμα είναι τεράστιο, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να το προσεγγίσουμε περιληπτικά χωρίς να παραλείψουμε κάποιο σημαντικό τμήμα του απαραίτητο για την μόρφωση γνώμης χρήσιμης στην καθημερινότητα μας.

Δημιουργία – Δημιούργημα

Ο Νους εκφραζόμενος με την Λογική (Λόγος) δημιουργεί δημιουργήματα σε επίπεδο κατώτερο από το «δικό» του, βάζοντας Τάξη στις αδιαμόρφωτες (χαώδεις) δυνατότητες του, με διαδικασία διεπόμενη από Αξίες, Αρχές και Νόμους.

Το δημιούργημα, π.χ. ένας πίνακας ζωγραφικής, είναι τρόπος έκφρασης ιδεών δημιουργού του, όπου προκαλώντας τις αισθήσεις ενός άλλου νου,  του αποκαλύπτει στοιχεία της ταυτότητας και των προθέσεων του.

Η διαδικασία ακολουθεί κυκλική πορεία που συνίσταται σε  έκφραση του υποκειμένου δηλαδή του δημιουργού (ανάλυση – Διαίρεση) και σε  Ζεύξη (συνειδητοποίηση) αντικειμενική.

Ο άνθρωπος ως κορυφαίο δημιούργημα στον πλανήτη μας, είναι προικισμένος με την ολότητα των χαρακτηριστικών των δημιουργικών δυνάμεων που τον δημιούργησαν και κυρίως με την ελευθερία και την δυνατότητα αυτοσυνειδητότητας και αυτογνωσίας.

Τοποθετημένος ο άνθρωπος σε περιβάλλον ατελείωτων προκλήσεων και δυνατοτήτων, έχει την ανάγκη να επιβιώνει σ’ αυτό, να νοιώθει ασφαλής, να ευημερεί και σχεδόν ακατανίκητη επιθυμία να βλέπει το είδωλο του σε οποιαδήποτε στιλπνή αντανακλώσα επιφάνεια για να μορφώνει ιδέα για το πως φαίνεται, πως είναι η μορφή, η κατασκευή του, πόσο μεγάλος είναι. Εκφράζει όμως και την ίδια και ίσως μεγαλύτερη επιθυμία, να «κοιτάζει» στον «καθρέφτη» του περιβάλλοντος κόσμου του, αποκρινόμενος κατάλληλα και ανάλογα στις προκλήσεις του, για να συνειδητοποιεί έτσι ολοένα και περισσότερο τις δυνατότητες του, να ανακαλύπτει τις ικανότητες του, τις ποιότητες του  και να μορφώνει έτσι την ιδέα για το εαυτό του και για όλα όσα τον αφορούν (αυτογνωσία).

Επιβίωση – Ευημερία

Κάθε ζωντανό και περισσότερο ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ζει, να βιώνει, να ευημερεί, να εξελίσσεται και να ανελίσσεται. Διαθέτει όλες τις ικανότητες να αναζητεί, να προσλαμβάνει, να επεξεργάζεται, να αφομοιώνει ότι χρήσιμο και να αποβάλλει ότι δεν του χρειάζεται προκειμένου να διατηρείται και να αυξάνεται και να πολλαπλασιάζεται (να δημιουργεί). Επιζητεί την ασφάλεια και κάνει ότι μπορεί για να την έχει. Αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να ευημερεί και να δημιουργεί ως μέλος κοινωνίας (ολότητας) σεβόμενος και προσαρμοζόμενος στους νόμους και τους κανόνες της.

Στρες

Η προσαρμογή των σωματικών και ψυχικών λειτουργιών σε μια επιτακτική πρόκληση-απαίτηση του περιβάλλοντος προκαλεί ζόρισμα, αυτό που ονομάζουμε στρες.

Το σύστημα αντίδρασης ανθρώπινου στρες περιλαμβάνει τόσο τις τάσεις “μάχη ή φυγή” όσο και “ανάπαυση, χώνευση ή πάγωμα”. Η αντίδραση “μάχη ή φυγή” τυπικά ενεργοποιείται όταν οι άνθρωποι βιώνουν έναν στρεσογόνο παράγοντα και μπορεί να σχετίζεται με ταχύτερο καρδιακό ρυθμό καθώς και με αλλαγές στην προσοχή, το συναίσθημα, τη συμπεριφορά, την πέψη, την ανοσία και άλλα συστήματα. Αντίθετα, η αντίδραση “παγώματος” ή η κατάσταση “τερματισμού λειτουργίας” μπορεί να ενεργοποιηθεί όταν η απειλή παρατείνεται, είναι συντριπτική ή αναπόδραστη και μπορεί να εκδηλωθεί ως πεσμένος καρδιακός ρυθμός, χαμηλή ενέργεια, συναισθηματικό μούδιασμα και συναφείς αλλαγές.

Ο οργανισμός βλέπει τον εαυτό του αρχικά σε ρήξη, σε απόσταση,  απομονωμένο (διαίρεση) από το περιβάλλον (την ασφάλεια του, τους πόρους του κλπ) και στην συνέχεια καταβάλλει προσπάθεια επανένωσης (ζεύξη) με αυτό τ.ε. αίσθηση πάλι της ασφάλειας, επανένωση με την ομάδα, την οικογένεια, το αγαπημένο πρόσωπο, ικανοποίηση της πείνας, αποκατάσταση της κυριαρχίας στον χώρο ευθύνης, ανάκτηση ή αναπλήρωση μιας απώλειας.

Όταν ένα άτομο υφίσταται μια βιολογική σύγκρουση, τότε όχι μόνο η σύγκρουση τη στιγμή που συμβαίνει αποτυπώνεται προγραμματικά, αλλά και ορισμένες συνοδευτικές περιστάσεις. Το άτομο δεν παρατηρεί μόνο τις πιο μικρές λεπτομέρειες τη στιγμή της σύγκρουσης όπως σε μια στιγμιαία φωτογραφία με φλας, αλλά και τόνους ή ήχους, μυρωδιές, αντιλήψεις κάθε είδους, αισθήσεις γεύσης. Αυτά μπορεί επίσης να είναι άνθρωποι, ζώα, τόποι ή συγκεκριμένα χρώματα ή θόρυβοι και το άτομο διατηρεί βασικά αυτές τις εντυπώσεις δια βίου. Αν αργότερα συμβαίνει μία από αυτές τις συνοδευτικές περιστάσεις, τότε ολόκληρη η σύγκρουση μπορεί να επιστρέψει ως μια όπως λέμε υποτροπή.

Η φυσιολογία του στρες

Η αντίδραση του στρες αρχίζει στον εγκέφαλο (βλ. Εικόνα). Όταν π.χ. κάποιος αντιλαμβάνεται  ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω του ή άλλο κίνδυνο, τα μάτια ή τα αυτιά (ή και τα δύο) στέλνουν τις πληροφορίες και ενημερώνουν κέντρα στην έλικα της νήσου όπου ερμηνεύονται τα εισερχόμενα σήματα (εικόνες και ήχοι) και αυτή ενημερώνει την αμυγδαλή, μια περιοχή του εγκεφάλου που συμβάλλει στη συναισθηματική επεξεργασία. Όταν ο κίνδυνος γίνει αντιληπτός  στέλνεται αμέσως σήμα κινδύνου στον υποθάλαμο.

Ο υποθάλαμος είναι κάτι σαν κέντρο διοίκησης. Αυτή η περιοχή του εγκεφάλου επικοινωνεί με το υπόλοιπο σώμα μέσω του αυτόνομου νευρικού συστήματος, το οποίο ελέγχει τέτοιες ακούσιες λειτουργίες του σώματος όπως η αναπνοή, η αρτηριακή πίεση, ο καρδιακός παλμός και η διαστολή ή συστολή των τριχοειδών αιμοφόρων αγγείων και των μικρών αεραγωγών στους πνεύμονες που ονομάζονται βρογχιόλια. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα έχει δύο συστατικά, το συμπαθητικό νευρικό σύστημα και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα λειτουργεί σαν ένα πεντάλ καυσίμου σε ένα αυτοκίνητο. Ενεργοποιεί την ανταπόκριση μάχης ή φυγής, παρέχοντας στο σώμα μια έκρηξη ενέργειας, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε αντιληπτούς κινδύνους. Το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα λειτουργεί σαν φρένο. Προωθεί την αντίδραση “ανάπαυσης και πέψης” που ηρεμεί το σώμα μετά το ξεπέρασμα του κινδύνου.

Αφού η αμυγδαλή στέλνει ένα σήμα κινδύνου, ο υποθάλαμος ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα στέλνοντας σήματα μέσω των αυτόνομων νεύρων στα επινεφρίδια. Αυτοί οι αδένες αποκρίνονται εκλύοντας την ορμόνη επινεφρίνη (γνωστή και ως αδρεναλίνη) στην κυκλοφορία του αίματος. Καθώς η επινεφρίνη κυκλοφορεί μέσω του σώματος, επιφέρει ορισμένες φυσιολογικές αλλαγές. Η καρδιά χτυπά ταχύτερα από το κανονικό, πιέζοντας το αίμα στους μύες, στην καρδιά και σε άλλα ζωτικά όργανα. Ο ρυθμός παλμού και η αρτηριακή πίεση ανεβαίνουν και η αναπνοή επιταχύνεται. Οι μικροί αεραγωγοί στους πνεύμονες ευρύνονται. Με αυτόν τον τρόπο, οι πνεύμονες μπορούν να πάρουν όσο το δυνατόν οξυγόνο με κάθε αναπνοή. Επιπλέον οξυγόνο αποστέλλεται στον εγκέφαλο, αυξάνοντας την εγρήγορση. Η όραση, η ακοή και οι άλλες αισθήσεις γίνονται εντονότερες. Εν τω μεταξύ, η επινεφρίνη προκαλεί την απελευθέρωση σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα και λιπών από χώρους προσωρινής αποθήκευσης στο σώμα. Αυτές οι θρεπτικές ουσίες κατακλύζουν το αίμα στο κυκλοφορικό σύστημα, παρέχοντας ενέργεια σε όλα τα μέρη του σώματος.

Όλες αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν τόσο γρήγορα ώστε οι άνθρωποι να μην το αντιλαμβάνονται. Στην πραγματικότητα, η καλωδίωση είναι τόσο αποτελεσματική ώστε η αμυγδαλή και ο υποθάλαμος ξεκινούν αυτόν τον καταρράκτη, ακόμη και προτού τα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου να έχουν την ευκαιρία να επεξεργαστούν πλήρως αυτό που συμβαίνει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι είναι σε θέση να πηδήξουν έξω από την τροχιά ενός αυτοκινήτου  που κατευθύνεται επάνω τους, ακόμη και πριν σκεφτούν τι κάνουν.

Καθώς η αρχική αύξηση της επινεφρίνης υποχωρεί, ο υποθάλαμος ενεργοποιεί το δεύτερο συστατικό του συστήματος απόκρισης στο στρες – γνωστό ως άξονας Υποθάλαμος-Υπόφυση-Επινεφρίδια (HPA).

Ο άξονας HPA βασίζεται σε μια σειρά από ορμονικά σήματα για να κρατήσει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα – το “πεντάλ γκαζιού” – πατημένο. Εάν ο εγκέφαλος εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται κάτι επικίνδυνο, ο υποθάλαμος απελευθερώνει την ορμόνη απελευθέρωσης κορτικοτροπίνης (CRH), η οποία ταξιδεύει στον αδένα της υπόφυσης, προκαλώντας την απελευθέρωση της αδρενοκορτικοτροπικής ορμόνης (ACTH). Αυτή η ορμόνη ταξιδεύει στα επινεφρίδια, υποκινώντας τους να απελευθερώσουν κορτιζόλη. Έτσι το σώμα παραμένει γκαζωμένο και σε υψηλό επίπεδο συναγερμού. Όταν περάσει η απειλή, τα επίπεδα κορτιζόλης πέφτουν. Το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα – το “φρένο” – στη συνέχεια μειώνει την ανταπόκριση στο στρες.

Άγχος

Κάθε φορά που πρέπει να κάνουμε κάτι που είναι έξω από τα συνηθισμένα, απαιτείται δραστηριότητα και αυτό σημαίνει κινητοποίηση του συμπαθητικού συστήματος, μια αντίδραση συναγερμού. Όταν η εκτίμηση είναι ότι υπάρχει δυσκολία τότε ανάλογα με την ένταση αυτού του συναισθήματος δημιουργείται η αίσθηση του ζορίσματος, του σφιξίματος, του άγχους.

Στην κατάσταση του στρες διακόπτεται η επικοινωνία μεταξύ των δυο ημισφαιρίων, υποβαθμίζεται σε διάφορο βαθμό και οι πιθανότητες ικανοποιητικής απάντησης μειώνονται. Μπροστά στον κίνδυνο διεγείρεται το μεταιχμιακό (λιμπικό) σύστημα και όταν δεν παίρνει καθησυχαστικές ώσεις από τον μετωπιαίο λοβό με την μορφή σχεδίου δράσης προς επίλυση του προβλήματος τότε ξεφεύγει ο έλεγχος σε διάφορο βαθμό από απλή ανησυχία μέχρι φόβο πανικό.

Η αίσθηση της διαίρεσης, της απομόνωσης από την ολότητα, την ομάδα, την κοινωνία, την ασφάλεια, την πληρότητα, είναι αυτό που ονομάζουμε άγχος, και ενώ το στρες είναι η απόκριση, η ενεργητική δραστηριότητα για την γεφύρωση της απόστασης, το άγχος είναι η αίσθηση της απόστασης και των συνεπειών της.

Η ίδια αντίδραση μπορεί να ξεκινήσει από πραγματικά γεγονότα εξωτερικά ή από φανταστικές προβολές δυσκολιών και απειλητικών καταστάσεων.

Πως Συνδέεται το Στρες με την «Ασθένεια»

Για να γίνει αντιληπτό το θέμα θα ανατρέξουμε πολύ πίσω για να αναφερθούμε στα ερωτήματα που ο άνθρωπος αναρωτιέται σε κάποια στιγμή της ζωής του: Ποιος είμαι; Που βρίσκομαι; Για ποιο λόγο;

Ο άνθρωπος, δημιούργημα της Λογικής, αναγνωρίζει την Ελευθερία ως το μόνο «περιβάλλον» μέσα στο οποίο μπορεί να εκφραστεί με Αρετή, όπου κατανοώντας την Δικαιοσύνη αναγνωρίζει την Ισότητα ως απαραίτητη για να ζήσει την πραγματική Αφθονία του βίου του χωρίς να βρεθεί στην ανάγκη να φθονήσει. Η Αλήθεια αυτή του επιτρέπει να παραμένει έξω από την οντολογική λήθη και να μπορεί απολαμβάνοντας την Αισθητική του περιβάλλοντος κόσμου του να βιώνει Αρμονικά. Εκφραζόμενος, ενεργώντας  με Ανδρεία εξασφαλίζει την Ευδαιμονία του δηλαδή ακολουθεί τον προορισμό του ταυτιζόμενος με τον λόγο της ύπαρξης του που είναι να Γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα, την προέλευση του, το σχέδιο στο οποίο εντάσσεται και τον προορισμό του.   Έτσι αναζητούμε αυτά που έχουν νόημα για μας και κάθε φορά που συνειδητοποιούμε κάτι, μια βαθειά ικανοποίηση γεννιέται μέσα μας και αναριγούμε νοιώθοντας βαθιά εσωτερικά ότι πορευόμαστε ταυτιζόμενοι με τον λόγο της ύπαρξης μας.

Αποστασιοποιούμενοι από την Λογική μας διακυβεύουμε την Ελευθερία και την Αρετή μας, και έτσι εύκολα παραβαίνουμε την Δικαιοσύνη και παραβλέπουμε την έννοια της Ισότητας, με αποτέλεσμα να χάνουμε την Αφθονία του βίου μας και να βρισκόμαστε μακρύτερα από την Αλήθεια πέφτοντας στην λήθη, οπότε, αρχίζουμε και νοιώθουμε αδύναμοι, ανεπαρκείς, σε ανάγκη. Δεν μπορούμε να δούμε το κάλος μας και το κάλος γύρω μας. Βρισκόμαστε σε δυσαρμονία και ο φόβος αρχίζει και κυριαρχεί στην ζωή μας. Αντί να βλέπουμε την ευκαιρία σε κάθε πρόκληση που μας καλεί να ανεβούμε, βλέπουμε σ’ αυτήν τον κίνδυνο της απώλειας ακόμη και της ζωής μας. Αντί να βλέπουμε τον εαυτό μας  ως μέρος της ολότητας, του επιτρέπουμε να κρατάει απόσταση, να νοιώθει αποκομμένος από όλα εκείνα που εξασφαλίζει αυτή.

Έτσι, παραμένοντας σε λήθη, ξεχνώντας ποιοι ήμαστε και πως αρμόζει να φερόμαστε βιώνουμε εμπειρίες οι οποίες, καθώς μας πιάνουν αφρούρητους, όπως όταν στηριζόμαστε στο λάθος πόδι, μας προκαλούν σοκ, και νοιώθουμε σαν να χτυπηθήκαμε με κάποιο ρόπαλο. Αιφνιδιαζόμαστε, και βιώνουμε τον κίνδυνο, τον φόβο, την απομόνωση και αντί χρησιμοποιώντας την ολότητα μας να απαντήσουμε ανάλογα και κατάλληλα στην πρόκληση, καταφεύγουμε σε τρόπους-προγράμματα αποθηκευμένα στον εγκέφαλο μας και ζούμε τα αποτελέσματα της κινητοποίησης τους.

Οι καθημερινές ανησυχίες, τα προβλήματα και οι δυσκολίες δεν είναι αυτά που θα μας αγχώσουν και θα μας αρρωστήσουν. Μπορούμε να προσαρμοστούμε  και να προετοιμαστούμε για τα συνήθη προβλήματα ζωής. Εδώ αναφερόμαστε στην στιγμή του αιφνιδιασμού από μια δραματική εμπειρία. Εκείνη την στιγμή ο άνθρωπος επηρεάζεται στην προσωπικότητα του μέχρι τα μύχια του, και αυτό το ονομάζουμε βιολογική ρήξη, σύγκρουση και στέκεται άναυδος, εντελώς μόνος. Δεν είναι σε θέση ή δεν θα μιλήσει γι’  αυτό, «να το εκμυστηρευτεί », είναι απομονωμένος . Το συνειδητό μυαλό ή η λογική μας σκέψη είναι άχρηστη αυτή τη στιγμή. Αισθανόμαστε και νοιώθουμε το σοκ. Αυτό αρκεί, και αυτό είναι το μόνο που μετράει.

Αποδεικνύοντας ότι η «ασθένεια» δεν είναι παρά ένα Σημαντικό (με σημασία για τον οργανισμό) Βιολογικό Ειδικό Πρόγραμμα,  στην GERMANIC HEILKUNDE του, ο γιατρός Ryke Geerd Hamer, περιγράφει την διαδικασία στον πρώτο σιδηρούν Νόμο ως εξής:

Κάθε Σημαντικό Βιολογικό ειδικό Πρόγραμμα (SBS^®)ξεκινάει από την βίωση ενός σοκ σύγκρουσης (ρήξης) εντονότατου, πολύ δραματικού και απομονωτικού το οποίο συμβαίνει ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα: ψυχή-εγκέφαλος-όργανο.

Η Βιολογική σύγκρουση καθορίζει κατά την στιγμή του (SBS^®)  την θέση στον εγκέφαλο του κέντρου που θα αναλάβει την επίλυση της κατάστασης και το όργανο ή ιστό που ελέγχεται από το εγκεφαλικό κέντρο.

Όλα τα γεγονότα από την έναρξη μερί και τη λύση της όλης διαδικασίας κινούνται σύγχρονα και στα τρία επίπεδα.

Κατά τη στιγμή αυτής της εμπειρίας ξεκινάει ένα συγκεκριμένο Σημαντικό Βιολογικό Ειδικό Πρόγραμμα (SBS^®) και συγχρονικά μεταβάλλει την ψυχή μας, τον εγκέφαλό μας και το συσχετισμένο όργανο, όπου τα περιεχόμενα της σύγκρουσης προσδιορίζουν ποια περιοχή του εγκεφάλου επηρεάζεται και ποιο όργανο .

Ως εκ τούτου, αποκαλούμε μια τέτοια σύγκρουση, η οποία συγχρονικά χτυπά και στα τρία επίπεδα του οργανισμού μας, στην ψυχή, τον εγκέφαλο και το όργανο, μια βιολογική σύγκρουση -ρήξη.

Τα γεγονότα συμβαίνουν ακαριαία, σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Μελετώντας την κινητική λειτουργία στο επίπεδο του εγκεφάλου, ο ερευνητής Benjamin Libet ανακάλυψε ότι το τμήμα του εγκεφάλου που ευθύνεται για την κίνηση ενεργοποιείται ένα τέταρτο δευτερολέπτου προτού καταλάβουμε την πρόθεσή μας να κινηθούμε. Υπάρχει λοιπόν ένα τέταρτο δευτερολέπτου πριν αρχίσει η κίνηση. Τι σημαίνει αυτό? Πρώτον, δίνει ένα ενδιαφέρον φως σε αυτό που αποκαλούμε “ελεύθερη βούληση” – προτού λάβουμε μια συνειδητή απόφαση, ο εγκέφαλός μας έχει ήδη θέσει τα εργαλεία σε κίνηση! Αλλά δεύτερον, μας προσφέρει μια ευκαιρία, να δράσουμε αποτελεσματικότερα.

Αν και η συνειδητή συνειδητοποίηση της απόφασης προηγήθηκε της κίνησης των δακτύλων του ασθενούς μόνο κατά 200 milliseconds, η αύξηση του δυναμικού ετοιμότητας τύπου II ήταν ορατή σε περίπου 550 χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν από την κάμψη του καρπού. Το υποκείμενο έδειξε ασυνείδητη δραστηριότητα να κάμψει περίπου 350 χιλιοστά του δευτερολέπτου πριν αναφέρει την συνειδητή συνειδητοποίηση της απόφασης για κάμψη. Πράγματι, μια προηγούμενη βραδεία και πολύ ελαφρά άνοδος του δυναμικού ετοιμότητας μπορεί να παρατηρηθεί μόλις 1,5 δευτερόλεπτα πριν από τη δράση.

Από την όλη διαδικασία έχουμε τα στοιχεία: αιφνίδιο, μη αναμενόμενο, δραματικά βιούμενο, απομονωτικό. Το στοιχείο που μπορούμε να επηρεάσουμε είναι το τρίτο, η απομόνωση, η ρήξη με την ολότητα, η μοναξιά και τα επακόλουθα της. Η ανάγκη για αποκατάσταση της ενότητας με την ολότητα, με την ζωή και εκπλήρωση της είναι η επαναφορά στην ισορροπία και η ανέλιξη.

Πίσω λοιπόν στην αρχή των πάντων, στην λογική, στον λόγο, στην σχέση του Αιτίου με το Αιτιατό και την περιγραφή, τον προφερόμενο λόγο. Η τοποθέτηση σε λέξεις του γεγονότος που προκάλεσε το σοκ, θα ορίσει το σοκ, θα του δώσει διαστάσεις, θα το περιορίσει, θα το βάλει σε τάξη, θα το εντάξει στην Δημιουργία βγάζοντας το από το χάος.

Η Κανναβιδιόλη

Ενώ ο φόβος και το άγχος είναι προσαρμοστικές απαντήσεις απαραίτητες για την αντιμετώπιση των απειλών για επιβίωση, ο υπερβολικός ή επίμονος φόβος μπορεί να εμποδίζει την προσαρμογή και να οδηγεί σε αναπηρία. Τα συμπτώματα που προκύπτουν από υπερβολικό φόβο και άγχος εμφανίζονται σε  πολλές νευροψυχιατρικές διαταραχές, όπως γενικευμένη διαταραχή άγχους (GAD), διαταραχή πανικού (PD), διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), διαταραχή κοινωνικού άγχους (SAD) και την ψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD).

Η κανναβιδιόλη το δεύτερο σημαντικό κανναβινοειδές της κάνναβης που δεν έχει ψυχοδραστικές ιδιότητες, επιδρά σε διάφορους υποδοχείς και ιδιαίτερα στον υποδοχέα της σεροτονίνης 5-ΗΤ1_Α.

Η ενεργοποίηση του υποδοχέα αυτού έχει ως αποτέλεσμα

• Μείωση της Αρτηριακής πιέσεως και του καρδιακού ρυθμού.
• Αύξηση της διάχυσης της θερμότητας από το δέρμα και μείωση έτσι της θερμοκρασίας του σώματος.
• Αγχολυτική και αντικαταθλιπτική δράση
• Αντιψυχωσική δράση
• Αντιεμετική δράση και αναλγησία
• Βελτίωση συμπτωμάτων σχιζοφρένειας και νόσου του Πάρκινσον
• Βελτίωση των γνωσιακών λειτουργιών
• Μείωση της επιθετικότητας
• Αύξηση της κοινωνικότητας
• Μείωση της παρορμητικότητας
• Αναστολή της συμπεριφοράς που αναζητά ναρκωτικά
• Διευκόλυνση της σεξουαλικής επιθυμίας και διέγερσης
• Αναστολή της στύσης του πέους
• Μειωμένη πρόσληψη τροφής

Οι μέχρι τώρα έρευνες υποστηρίζουν έντονα την δυνατότητα της CBD. Έρευνες έδειξαν ότι η CBD έχει ευρύ φάσμα δράσεων, όπως αγχολυτικές, πανικολυτικές, και αντιψυχαναγκαστικές.  Μειώνει την διέγερση του αυτονόμου νευρικού συστήματος, μειώνει την έκφραση του συντελεστικού φόβου[1],  αυξάνει την εξαφάνιση του φόβου, αποκλείει την επανεδραίωση ενός εθισμού που ξεπεράστηκε, και προλαμβάνει τα μακροχρόνια αγχογόνα  αποτελέσματα του στρες. Η ενεργοποίηση του 5-ΗΤ1_Α υποδοχέα φαίνεται ότι προκαλεί αγχολυτικά και πανικολυτικά αποτελέσματα, επιπλέον της μείωσης της έκφρασης του συντελεστικού φόβου, ενώ η ενεργοποίηση του CB1 υποδοχέα φαίνεται να συντελεί στις αντιψυχαναγκαστικές επιδράσεις της CBD, στην ενίσχυση της εξαφάνισης του φόβου, στον αποκλεισμό της επανεδραίωσης και στην ικανότητα πρόληψης των μακροχρόνιων αγχογόνων συνεπειών του στρες.

Συμπεράσματα

Η ικανοποιητική επίλυση, είναι μια θετική εμπειρία, με πολλαπλούς στόχους και αποτελέσματα με κορυφαίο την συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων και την βελτίωση της απόδοσης του οργανισμού, την ευδαιμονία και την βελτίωση της γνώσης για τον εαυτό, τις δυνατότητες και ποιότητες του.

Η άμεση συνολική απόκριση, η ενότητα σε μια ολότητα του οργανισμού, η ευχέρεια της όρασης του εαυτού μέσα στην συλλογικότητα είναι αυτή που θα δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα το οποίο καθώς θα είναι το επιθυμητό θα σημάνει την λύση του συναγερμού, μια ωραία άσκηση που εξελίσσει και ανελίσσει. Η παραμονή στην διαίρεση, εσωτερική και εξωτερική οδηγεί σε απαντήσεις με έτοιμες λύσεις από το παρελθόν, αποθηκευμένες στον «σκληρό δίσκο» του συνειδητού ή υποσυνείδητου νου, χωρίς δημιουργικότητα και συνεπώς χωρίς ανέλιξη, απλά επιτρέποντας την επιβίωση και μια δεύτερη ευκαιρία.

Η πρόκληση, αναμενόμενη ή μη, οδηγεί σε συναγερμό που οδηγεί σε προσαρμογή του συνόλου του οργανισμού, σε αλλαγές δομικές και / ή λειτουργικές. Οι αλλαγές αυτές συνεχίζουν για όσο υπάρχει το πρόβλημα, μέχρι να λυθεί ικανοποιητικά. Η κανναβιδιόλη επαναφέροντας την δραστηριότητα του Ενδοκανναβινοειδούς Συστήματος στο βέλτιστο επίπεδο, και εξασφαλίζοντας έτσι την εσωτερική ενότητα επιτρέπει στον οργανισμό να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του περιβάλλοντος αποτελεσματικότερα, κατάλληλα και ανάλογα και τον προστατεύει έτσι από το άγχος, από τα ανεπίλυτα προβλήματα που μπορούν να απαιτήσουν, εάν δεν λυθούν, δομικές και λειτουργικές προσαρμογές του σώματος που τις αποκαλούμε ασθένειες.

Η κανναβιδιόλη έτσι παρουσιάζεται ως ιδανική, χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες λύση για το άγχος και τις συνέπειες του δίνοντας στον οργανισμό τον καιρό, να μαθαίνει, να βελτιώνεται και να ανελίσσεται.

Αναφορές

1. Understanding the stress response. https://www.health.harvard.edu/staying-healthy/understanding-the-stress-response.
2. https://en.wikipedia.org/wiki/5-HT1A_receptor
3. Germanic Heilkunde – Introduction. https://amici-di-dirk.com/?product=germanic-heilkunde-introduction
4. The Relationship Between Stress and Left-Right Brain Activity. https://braintellect.com/investigating-relationships-between-stress-and-health/
5. Cannabidiol as a Potential Treatment for Anxiety Disorders. Esther M. Blessing,¹ Maria M. Steenkamp,¹ Jorge Manzanares,^1,2 and Charles R. Marmar¹
6. http://www.informationphilosopher.com/freedom/libet_experiments.html
7. The Opportunity of “The Magic Quarter Second”. https://www.psychologytoday.com/us/blog/finding-true-refuge/201501/the-opportunity-the-magic-quarter-second

[1] Τον φόβο που μαθαίνεται από προηγούμενα βιώματα